دانلود نقشه های اتوکدی کامل بندر و اسکله با تمام جزئیات اجرایو تمام اصول طراحی ساخت بندر و اسکاه در آن رعایت شده است.امیدوارم مثمر ثمر قرار بگیره.این نقشه توسط تیم معماری و عمران بروزکد طراحی و ارسال شده است.

توضیحات:نقشه های اتوکدی کامل بندر و اسکله با تمام جزئیات اجرایو تمام اصول طراحی ساخت بندر و اسکاه در آن رعایت شده است.امیدوارم مثمر ثمر قرار بگیره.این نقشه توسط تیم معماری و عمران بروزکد طراحی و ارسال شده است.

بندر نقطه‌ای است در کرانه دریا که کشتی‌ها در کنار آن پهلو می‌گیرند و یا لنگر می‌اندازند تا در آنجا بارگیری و یا بار خود را تخلیه نمایند. اینگونه نقاط معمولاً با تأسیساتی مانند اسکله و ساختمان و تسهیلات مخابراتی و ارتباطی همراه است. به محل استقرار این تأسیسات در بندر، بندرگاه گفته می‌شود.

بندر نامی پارسی و ایرانی است و از «بند» و «در» تشکیل شده‌است. در ایران قدیم بجای سکوهای بندری (اسکله‌ها) جهت پهلوگیری کشتی‌ها در بخشی از دریا نزدیک ساحل بندی حوضچه‌مانند از سنگ و ساروج پدید می‌آوردند و از یک مسیر ورودی کشتی‌ها در آن تردد می‌کردند که این دروازه ورودی بوسیله زنجیری بسته می‌گردید و کشتی‌ها در آن از خطر موج درامان بودند. این حوضچه‌های دروازه‌دار را بندر می‌گفتند و به‌مرور به شهرهای دارای این پایانه دریایی نیز بندر گفته شد. بندر در کنار دریا به منزله دربند در راههای خشکی است.(فرهنگ واژه‌های فارسی در زبان عربی، سید محمدعلی امام شوشتری (۱۳۴۷)) و در فرهنگ دهخدا اصل آن را بُندَر که بار و بنه در آن می‌نهند آمده است. و همان اسکله است که در ترکی به معنی معبر بحر است.(فرهنگ دهخدا ص۳۱۱) کلمه بندر به زبانهای دیگر از جمله عربی نیز وارد شده است.

اِسْکِله سازه‌ای دریایی که به منظور پهلوگیری و مهار کشتی جهت بارگیری و باراندازی کالا ساخته می‌شود. اسکله‌ها معمولاً در درون حوضچه بنادر که مکانی ایمن در برابر برخورد امواج و توفان است، ساخته می‌شوند.

مکانی در اسکله که کشتی بتواند در آن پهلو بگیرد پهلوگاه ^berth و قرار گرفتن یا قرار دادن کشتی در پهلوگاه را پهلوگیری می‌گویند. در زمان پهلوگیری یا جدا شدن از اسکله شناوری پرقدرت برای کشیدن یا یدک کردن کشتی‌ها یا کمک به حرکت و جابه‌جایی آنها در محدودهٔ بندر به‌کار می‌رود که یدک‌کش نام دارد.

در هنگام پهلو گرفتن کشتی، ملوانان معمولاً نخست به سمت اسکله یک طناب‌بَر پرتاب می‌کنند. طناب‌بَر ریسمانی سبک است که سر آن به شکل گلوله است. از این طریق با اتصال سر طناب اصلی به انتهای طناب‌بر، طناب‌ها به آسانی به سوی اسکله فرستاده می‌شوند. گاه برای مهار قایق یا کشتی در اسکله از چوب یا لوله‌ای عمودی استفاده می‌شود که در جنوب ایران (به‌ویژه منطقه بوشهر) به آن مُندا گفته می‌شود.

در مورد کشتی‌های نفت‌کش گاه لازم است تا برای تخلیهٔ الکتریسیتهٔ ساکن عملیاتی به نام برق‌زدایی ^bonding انجام شود تا از ایجاد تخلیهٔ الکتریکی بین کشتی و اسکله جلوگیری شود.

پس از پهلوگیری معمولاً تخته یا سازه‌ای فلزی یا چوبی به نام پل تردد به‌صورت پلی بین عرشهٔ کشتی و اسکله یا بین دو کشتی قرار می‌گیرد و از طریق آن تردد کارکنان کشتی میسر می‌شود. هم‌چنین گاه سکویی چوبی بین اسکله و کشتی گذاشته می‌شود و از آن برای سُراندن و کشیدن بار استفاده می‌شود. در برخی موارد طنابی دراز با قلابی بزرگ به‌کار می‌رود که آن را به جرثقیلی وصل می‌کنند و با آن بارها را به اسکله می‌رسانند. به این طناب و قلاب در جنوب ایران سِلِنگ می‌گویند.

مقامات بندری برای گذر کالا از اسکله، از کشتی‌ها عوارض بار دریافت می‌کنند و علاوه بر این مالک کشتی بابت استفاده از اسکله نیز هزینه‌ای را پرداخت می‌کند.

پیش از تخلیه بار شناورها، معمولاً مسئول اسکله صورتی از بار کشتی تهیه می‌کند تا کارکنان دفتری صاحب کشتی بتوانند پیش از امضای بارنامه‌ها به بررسی و بازبینی آن‌ها بپردازند. این صورت بارها را سیاههٔ بار می‌گویند.

تصاویری از قسمت های مختلف نقشه های بندر و اسکله.........................

دانلود نقشه ها در این صفحه